कित्तेक वर्षापासून ते झाड उभं आहे ..सताड ! एक हि पान नसलेलं !
म्हतारपणा मुळे अगदी वाकलेलं...
जीर्ण ! उघडं !
आजकाल पक्षी हि फिरकत नाहीत त्याचेकड .
नाही बांधत घरटे आपल्या पिलांसाठी ..!
पण वृक्ष असुरलेला पक्षांसाठी ...!!
बांधारे घरटे कुणीतरी ..माझ्या फांदीवर ..!
काहीही न देता ..
अगदी तशेच येवून राहा माझेसोबत ..
बांधा घरटे ...!
रात्रभर तेवढीच सोबत मला ..
भीती वाटते रे एकटेपणाची ..
एक दिवस कुणीतरी येवून ..
नष्ट करेल मला ..
आणि नेतील मला जाळायला ..
आपलं टीचभर पोट भरण्यासाठी .....!
पण पक्षी येतात ..
अगदी थंडीमध्ये ..
फांदीवर सरळ रेषेत बसतात ..
सकाळचं उन खात ..
स्वतःचा स्वार्थ बघत ..
फक्त तेव्हाच आठवण येते माझी ...
आणि दुपार झाली ..
उन वाढले कि उडून जातात ....!
रात्री एकटंच ते झाड मग ..
आठवत बसतं ..आपला भूतकाळ ...
आपलं गतकाळच वैभव ..
माहित असतं त्यालाही ..
कधीही वणवा लागेल..
आपल्या संपलेल्या भूतकाळाच्या
हिरव्या क्षणांच्या आठवणीला ..!
म्हातारी माणसे हि असे असतात
त्या निष्पर्ण झाडासारखी ..
परदेशी असणाऱ्या मुलाची ..
अन वेगळे राहणाऱ्या मुलांची ..
वाट बघत ..वेड्यासारखी ...
स्वप्नात गुंतत ...
यारे या ..
आनंदाचा एक क्षण राखून ठेवलाय ..
तुमच्यासाठी ...!
सनी ..एक वेडा मुलगा ....!
No comments:
Post a Comment