मी माझेच अस्तित्व विसरून गेलो .....!
वाटेत अडचणी अनंत अडचणी आल्या
त्यांना तोंड देत मी गेलो
काट्यांनी भरलेला रस्ता
अनवाणीच तुडवत मी गेलो
पण ..
फुलांनी भरलेला मार्ग
फक्त दुसर्यांसाठी सोडत गेलो ....!
मोठ्या चक्री वादळालाही थोपवेल
अशीच भक्कम भिंत उभारत गेलो
जखमी हृदयची जखम माझ्या
तशीच दाबत गेलो
पण...
दुसर्याच्या दुःखाला नेहमी
हास्याचे मलम लावत गेलो ...!
माझे अश्रुनी भरलेले डोळे
नेहमीच लपवत गेलो
ओंजळीत जपलेल्या आठवणी
अश्याच सांडत गेलो
पण ...
दुसर्यांचे ओघळलेले अश्रू
पुसायला नेहमीच धावून गेलो....!
आयुष्याच्या वाटेवर असे
वळण अनेक येवून गेले .
कधी सुखाचे तर कधी दुःखाचे
क्षणही त्यात वाहून गेले
पण ..
सगळ्यांना जपताना मात्र ..
मी माझेच अस्तित्व विसरून गेलो .....!
सनी ..एक वेडा मुलगा ........!
वाटेत अडचणी अनंत अडचणी आल्या
ReplyDeleteत्यांना तोंड देत मी गेलो
काट्यांनी भरलेला रस्ता
अनवाणीच तुडवत मी गेलो
पण ..
फुलांनी भरलेला मार्ग
फक्त दुसर्यांसाठी सोडत गेलो ....!
तू ते गाण ऐकल आहेस? हर फ़िक्र को धुए में उडाता चला गया..... अगदी तय तोडिची झाली आहे कविता :) सुन्दर ......