सनी...एक वेडा मुलगा

कित्ती कठोर हृदयी असशील ग ..
आता पर्यंत सगळं विसरली असशील ...
आपल्याला ओलाचिंब करणारा तो पाऊस ..
अंगाला शहारे आणणारा तो मोहक वारा ..
तो आपला सुमुद्र किनारा ..
तुला माझा होणारा स्पर्श ..
शब्दांचा पिसारा ..
मंदिरावरच्या पायऱ्या
पायऱ्या वर माझी वाट बघत बसणारी ती वेळ .......!

माझी आतुरतेने वाट बघणारी ती नजर ..
जीवाची घालमेल ..
तुला माझी आवडणारी कविता ..
कावेतेतले शब्द ..
शब्द शब्दात उमटणार तुझं चित्र...
आणि तू ती कविता वाचून मंत्रमुग्ध होणं .......!

तुला आठवतंय ..
तेव्हा तू जेव्हा समोर यायचीस
माझा श्वासात श्वास अडकायचा
तुझ्या गोड हसण्याने
माझा जीव किती ग कासावीस व्हायचा
घाबरून मग हळूच तू माझा हात हातात घ्यायची
आणि तुझ्या नाजूक स्पर्शाने मी सर्व विसरून जायचो ...!

विसरलीस न सगळं ...
त्या सर्व आठवणीही आता बुजल्या असतील ...
पण ...
मी नाही विसरलो ..काहीही
तुझी आठवण आली कि
त्याच किनाऱ्यावर बसतो
पायाला भिजवणाऱ्या प्रत्येक लाटेत ..
तुझं अस्तित्व शोधतो ......!

रोज रात्री आकाशाकडे बघतो ..
अन तू दिसशील म्हणून उगाचच ..
तारा..निखळण्याची वाट पाहत बसतो ...
प्रत्येक वेळी आरशात मला ..
तूच दिसत राहते ..
अन..तुला बघता बघता ..
माझे रोज आवरायचे राहून जाते ....!

पण मी हि प्रयत्न करतोय ..
पण कसे विसरू ..
तुझे काळेभोर डोळे ..डोळ्यातील अंजन ..
लाजणारे शब्द ..गालावरची खळी ..
तुझ्या केसात दरवळणारा मोगरा ..
तू दिलेले गुलाबाचे फुल ..
त्याची ती पाकळी ..
तीही आता सुकून गेलीये ..
तुझ्या विना ....!



सनी ..एक वेडा मुलगा .....!